Çok da bi'şey istemiyoruz aslında
Değil mi?
Selam gençler,
Sen plan yaparsın, birileri güler. Bu hafta bültenimiz hafiflik, kız neşesi ve hayatını romantik komedi gibi yaşamak üzerineydi ama planlar biraz değişti.
Nasılsınız?
Sordum ama cevaplar az çok belli, değil mi? Gözler biraz yanıyor, boğazda hafif bir kaşıntı var, içinizde tam anlamıyla söze dökemediğiniz bir sinir, belki de mutfağınızda akşam tavalara vurmaktan kırılan bir tahta kaşık var.
Dün alana giderken içimde tuhaf bir duygu vardı. Bir arada olmak, duygularımı dışarı dökmek için heyecanlıydım. Öte yandan yıllar önce oluşan o derin ve bir türlü kabuk tutmayan yaranın şimdi bir kere daha kanadığını hissediyordum. Gün içinde peşi sıra gelen tutuklanma, görevden alınma, ekonomik belirsizlik haberlerinin ardından aklımda tek bir cümle vardı; “ülkemiz yine bildiğimiz gibi.”
İstediğimiz şey çok da zor bir şey değil aslında değil mi? Adalet, hukuk, kendimizi ifade edebilme özgürlüğü, bugün neye uyanacağız gerginliğini yaşamadan geçen bir gün istiyoruz. ‘O bunu yapmış, şu bunu yapmış’ yerine iyi işleyen, adil bir sistem istiyoruz. Öğrencilerin biber gazlarına tekme atması gerekmediği, soğuk akşamlarda tomalarla ıslatılmadığı, panik içerisinde koşuşturmaların olmadığı bir düzen istiyoruz. Gençliğimizi doyasıya yaşamak, işsizlik korkusu ve geçim sıkıntısı ile günlerimizi geçirmemek, fikrimizi belirtmekten korkmamak istiyoruz.
Yani aslında belki de verilen diplomaların bir anda ‘aaa, sürpriz, artık geçerli değil,’ denmesini kabul etmiyoruz. Oyunun kurallarını kendine göre evirip çeviren mızıkçı bir düzen istemiyoruz. Yaslanabileceğimiz bir sistem, şu oynak ve dengesiz dünyada arkamızda duran bir şey istiyoruz — biri değil, bir sistem. İnsanlar gelir, insanlar gider. Kişilerin kim olduğu değişir, sözler unutulur, fikirler değişir. İnsan doğası bu. Ama sağlam ve devamlılığı olan bir sistem. Ona yaslanabilsek keşke. Keşke bu ikisi birbirinden ayrılabilse.
Yani… Çok da karmaşık değil sanki, değil mi?
Yaratıcı pankartlara güldüğümüz, barışçıl protesto, anayasal bir hak değil mi?
Bazı şeyleri sorgulamak, fikir ayrılıklarının olması normal değil mi?
Neşemizi azaltmaya, umudumuzu kırmaya çalışacaklar ama başarısız olacaklar, değil mi?
Yine de umutla devam edeceğiz, değil mi?
İzahı olmayan şeyin mizahı olur derler. Biz bu yaşadıklarımızı şakaya vurma konusunda çok yaratıcı ve başarılıyız.
İyi ki varız, hiç gitmeyelim olur mu?
Yasmin <3